Zainteresowania badawcze

Zajmuje się szeroko pojętą kosmologią teoretyczną i obserwacyjną. Obecne zainteresowania badawcze obejmują testowanie modeli ciemnej energii i ciemnej materii oraz fizyki fundamentalnej przy pomocy fal grawitacyjnych oraz zjawiska silnego soczewkowania grawitacyjnego. Interesuje się też zastosowaniami statystycznych metod bayesowskich, teorio-informacyjnymi technikami selekcji modeli oraz nieparametrycznym podejściem do statystyki. W przeszłości zajmował się wielowymiarowymi modelami Kaluzy-Kleina oraz zastosowaniami teorii układów dynamicznych, chaosu deterministycznego i układów złożonych w astrofizyce i teorii grawitacji.

Publikacje

Według The SAO/NASA Astrophysics Data System:
https: //ui.adsabs.harvard.edu/search/q=Biesiada%2C%20M&sort=date%20desc%2C%20bibcode%20desc&p_=0

Uczestnictwo w programach naukowych

Reprezentuje  NCBJ w ramach Polskiego Konsorcjum Teleskopu Einsteina. Teleskop Einsteina jest planowanym detektorem fal grawitacyjnych trzeciej generacji. Jego czułość będzie o rząd wielkości przekraczać czułość obecnie działającej sieci detektorów LIGO-Virgo-KAGRA. Oznacza to, że będzie on w stanie obserwować 1000 razy większy obszar Wszechświata niż jest to możliwe obecnie. Z pewnością Teleskop Einsteina dostarczy przełomowych odkryć i ważnych wyników naukowych. W roku 2021 Teleskop Einsteina został wpisany na Mapę Drogową Europejskiego Forum Strategicznego Infrastruktur Badawczych (ESFRI). Polska jest, obok Włoch (lider), Belgii, Hiszpanii i Holandii, jednym z krajów założycielskich Konsorcjum Teleskopu Einsteina. Polskie Konsorcjum Teleskopu Einsteina obejmuje: CAMK, UW, NCBJ oraz IM PAN.

Współpraca krajowa i międzynarodowa

Obecnie rozwija silną współpracę z naukowcami z Chin, z Beijing Normal University (Department of Astronomy) oraz Wuhan University (School of Physics and Technology). Współpracuje także z naukowcami z Japonii (Nagoya University), Korei (Korea Astronomy and Space Science Institute, Daejeon) i Francji (Institute d’Astrophysique, Paryż).

Przynależność do stowarzyszeń/akademii naukowych

• Polska Akademia Nauk, Komitet Astronomii
• Polska Akademia Umiejętności, Komisja Astrofizyki
• Międzynarodowa Unia Astronomiczna
• Europejskie Towarzystwo Astronomiczne
• Polskie Towarzystwo Relatywistyczne
• Krajowa Rada Astrofizyki Cząstek
• Polskie Towarzystwo Fizyczne
• Polskie Towarzystwo Astronomiczne
• Europejskie Forum Strategiczne Infrastruktur Badawczych (ESFRI) – członek Strategicznej Grupy Roboczej Nauk Fizycznych i Technicznych (SWG Physical Sciences and Engineering)

Działalność edukacyjna

Pracując wcześniej (1989 – 2019) w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach wykładał przedmioty kursowe i fakultatywne: astronomia, wstęp do ogólnej teorii względności, elektrodynamika klasyczna, algebra, elementy matematyki wyższej, teoria układów dynamicznych, statystyczne metody opracowania danych, ocena ryzyka.

Nagrody i odznaczenia

Za swoje badania w roku 2018 został uhonorowany przez PTF Nagrodą Naukową im. Wojciecha Rubinowicza. Otrzymał Złotą Odznakę za Zasługi dla Uniwersytetu Śląskiego, nagradzany Nagrodami Rektora Uniwersytetu Śląskiego za działalność naukowo-badawczą (w latach 2009, 2014, 2016, 2017, 2018).

Zarys życiorysu naukowego

Ukończył astronomię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, tam też doktoryzował się z fizyki pod kierunkiem ks. prof. Michała Hellera (laureata Nagrody Templetona w 2008). Pracował w Centrum Astronomicznym im. M. Kopernika (10 lat) oraz w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Śląskiego (20 lat).

Studiował też medycynę na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej (obecnie Śląski Uniwersytet Medyczny), uzyskując tytuł lekarza medycyny. Po stażu podyplomowym zawiesił praktykę lekarską i wyjechał do Princeton na zaproszenie prof. Bohdana Paczyńskiego, a później do Niels Bohr Institute w Kopenhadze. Pracując już na UŚ, równolegle wykonywał zawód lekarza zajmując się badaniami wpływu środowiska na zdrowie ludzi oraz ocenami ryzyka zdrowotnego istniejących i planowanych przedsięwzięć. W owym czasie aktywnie uczestniczył w grupach roboczych i gremiach eksperckich Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), Komisji Europejskiej (EC), Europejskiej Komisji Gospodarczej (UN ECE) oraz Europejskiej Agencji Środowiska (EEA). Około 2010 roku definitywnie przestał zajmować się medycyną w pełni poświęcając się kosmologii.

Zobacz też: 

Prof. Marek Biesiada w Wikipedii